در حال حاضر رابطه‌ای مستقیم بین توسعه تکنولوژی و پیشرفت در ابعاد مختلف اجتماعی، اقتصادی و سیاسی برقرار است. درواقع تکنولوژی عامل اساسی برای ایجاد ثروت و دانایی بوده و ابزاری قدرتمند در توسعه ملی محسوب می‌شود. انسان، ماشین، سازمان و اطلاعات چهار رکن اصلی تکنولوژی هستند که تعامل این‌ها با یکدیگر موجب رشد و توسعه اقتصادی می‌گردند.
انسان در این میان نقش مهم‌تری دارد زیرا وجود بهترین و مدرن‌ترین ماشین‌آلات بدون نیروی انسانی متخصص و ماهر بی‌معنی خواهد بود. نیروی متخصص و ماهر نیز در دانشگاه تربیت می‌شود و هرچه دانشگاه بتواند وظیفه خود را بهتر انجام دهد، صنعت می‌تواند پیشرفت بیشتری داشته باشد.
روابط عمومیِ گروه بازرگانی آهنگر، در راستای اطلاع‌رسانی حرفه‌ای و ایجاد ارتباط وثیق، میان صنعتِ ساختمان و دست‌اندرکاران عرصه ساخت‌وساز، نسبت به فعالیت‌های مختلفی اقدام می‌نمایند. ازجمله‌ی این اقدامات، جمع‌آوری اطلاعات، مقالات و اخبار مرتبط با صنعت ساختمان، آهن و فولاد است که در سایت اینترنتی آهنگر (ahangar.com) درج گشته و همچنین به‌روزرسانی کانال تلگرام (@asroon) و صفحه اینستاگرام (@asroon.ir)، با ارائه آخرین اطلاعات و دستاوردها، صورت می‌پذیرد.
از دیگر برنامه‌های روابط عمومی آهنگر، گفتگو با صاحب‌نظران عرصه ساخت‌وساز کشور است که مصاحبه با جناب آقای دکتر آرزومندی، یکی از صاحب‌نظران حوزه مصالح نوین ساختمانی و دارای کلکسیونی از جوایز و افتخارات، ازجمله برنده جایزه بهترین دانشجوی سازه انجمن عمران در آمریکا، دانشجوی برتر عمران دانشگاه میزوری آمریکا و کسب رتبه نخست و برنده مدال طلای جهانی نوادا، در همین راستا است.
جناب آقای دکتر آرزومندی، مختصری از شرح‌حال خودتان را بفرمائید.
بنده متولد تهران هستم. در کودکی به همراه خانواده به قم نقل‌مکان کردیم. دوران ابتدایی تا دبیرستان را در قم گذرانده و سال 74 در رشته عمران دانشگاه امیرکبیر پذیرفته شدم.
دوره کارشناسی ارشد را نیز در همین دانشگاه طی نموده و در سال 81 در رشته عمران مهندسی زلزله، فارغ‌التحصیل شدم. بعد از دوران سربازی در شرکت شهرک‌های صنعتی مشغول شده و کار طراحی انجام می‌دادم و هم‌زمان پروژه‌های محاسباتِ مربوط به سازه‌های فولادی و بتنی را انجام داده و همچنین عضو گروه کنترل محاسباتِ سازمان نظام‌مهندسی استان قم نیز بودم.
ازآنجاکه سعی میکردم فقط محاسب نباشم، چندین کار اجرا را نیز پیگیری می‌نمودم. حدود 7 الی 8 سال مشغول به فعالیت بودم که در سال 88 از دانشگاه میزوری آمریکا بورسیه گرفته و برای ادامه تحصیل در دوره دکترای سازه به آمریکا نقل‌مکان نمودم.
حدود 4 سال در مقطع دکترا تحصیل نموده و دوره فوق دکترا را نیز در دانشگاه اوکلوهامای آمریکا طی کردم.
راجع به طرح تحقیقاتی که منجر به دریافت جایزه بهترین دانشجوی سازه انجمن عمران در آمریکا شد، شرح مختصری بفرمایید.
بنده در مقطع دکترا بر روی یک نوع بتن جدید با نام بتن سبز (بتن دوستدار محیط‌زیست) فعالیت نمودم که در آن برای اولین بار در دنیا، به‌جای 70 درصد سیمان به‌کاررفته که هم آلوده‌کننده محیط‌زیست و هم هزینه بالایی دارد با خاکستر بادی جایگزین کرده و درواقع هم ازلحاظ اقتصادی به‌صرفه و ارزان‌تر خواهد بود و هم با توجه به کاربرد بازیافت‌های زباله، به محیط‌زیست کمک کرده و از طرفی مقاومت بالاتری نسبت به بتن معمولی نیز داراست.
درنتیجه این پروژه، جوایز و افتخارات متعددی حاصل شد ازجمله افتخار بهترین دانشجوی دانشگاه میزوری نصیب بنده شد، دو سال پیاپی به‌عنوان بهترین دانشجو انجمن بتن پس تنیده آمریکا و جایزه بهترین پوستر انجمن بتن آمریکا و همچنین بهترین پوستر انجمن بتن پیش‌ساخته بتن آمریکا را کسب نمودم.
دو تا از جوایز و افتخاراتی که نصیب بنده شده، برای اولین بار است که یک ایرانی توانسته به این افتخار برسد که یکی کسب مدال طلای نوادا یا بهترین مقاله مهندسی پل جهان و دیگری هم در سال 2013، توسط انجمن مهندسین عمران آمریکا، به‌عنوان بهترین دانشجو سازه انتخاب شدم.
نظر جنابعالی در رابطه با نقاط قوت و یا ضعف استانداردها در ایران در مقایسه با آمریکا چیست؟
تا آنجا که بنده اطلاع دارم، اکثر آئین‌نامه‌ها و استانداردهای ساختمان‌سازی در ایران، همان آئین‌نامه‌ها و استانداردهای آمریکا یا کانادا و یا کشورهای اروپایی است که ترجمه شده و یک سری ضرایب ایمنی به آن‌ها اضافه شده و مورد استفاده قرار می‌گیرد!
ازآنجاکه برای این آئین‌نامه‌ها، بایستی هزینه زیادی صرف نمود و تستهای بسیاری انجام داد و برای هر مبحثی، مقیاس واقعی از آن المان را ساخت و مورد آزمایش قرار داد و به خاطر اینکه ازنظر اقتصادی توانایی این امور را نداریم، معمولاً به سمت آن آئین‌نامه‌ها رفته و با اضافه کردن یکسری ضرایب و اصطلاحاً با بومی‌سازی آن، مورد استفاده قرار می‌دهیم.
متأسفانه به نظر بنده، دقتِ اجرایی بالایی نداریم و بایستی بر روی امور اجرایی دقت نظر بیشتری داشته باشیم.
به‌عنوان‌مثال در آخرین پروژه بنده که سرای ایرانی و هم‌اکنون شهر پرده است، به‌وضوح مشاهده می‌شود که در بخش محاسباتی (به علت وجود مهندسین زبده) مشکل خاصی نداریم اما در بخش‌های اجرایی، بتن‌ریزی و ... متأسفانه به خاطر همین کم‌دقتی‌ها، از سطح استاندارهای جهانی پایینتر هستیم.
با توجه به پروژه‌های تحقیقاتی دانشگاه‌ها و رابطه‌ی آن با صنعت ساختمان در ایران و آمریکا، چه تفاوت‌ها و نقاط مشترکی وجود دارد؟
زمانی که در آمریکا بر روی این بتن جدید فعالیت می‌کردیم، از طرف مرکز حمل‌ونقل آمریکا در ایالت میزوری، بودجه‌ی کاملی به پروژه تحقیقاتیِ ما اختصاص داده شد که این نشان از اهمیتی است که آن‌ها به فعالیت‌های پژوهشی و علمی می‌دهند و ارتباط نزدیکی بین صنعت و دانشگاه وجود دارد در حالیکه در ایران متأسفانه این ارتباط بسیار کمرنگ است.
مثلاً زمانی که بنده در مقطع کارشناسی ارشد در ایران تحصیل می‌نمودم، می‌بایست یک پدیده‌ای را که تمامی آن وجود خارجی نداشته و فرضیات بود، بررسی کرده و امکانات آزمایشی زیادی در اختیار نبود! اما همان‌طور که عرض کردم در آمریکا تمامی جوانب یک پروژه به‌صورت کامل در نظر گرفته می‌شود، اینکه از چه شن و ماسه‌ای و به چه میزان استفاده گردد، خاکستر بادی به چه میزان نیاز است و تمامی آن‌ها در اختیار فرد قرار می‌گیرد.
تمام این عوامل باعث می‌شد که انگیزه و شوق کاری زیادی ایجاد شود و دانشجو می‌داند که در انتها، فعالیت‌هایش به یک اختراع و یا یک ابداع خواهد رسید. هم‌اکنون در قم چندین دانشگاه و تعداد زیادی دانشجوی دکترا و کارشناسی ارشد در حال تحصیل هستند و با یک برنامه‌ریزی می‌توان تمامی پایان‌نامه‌های آن‌ها را به‌صورت عملی مورد بهره‌برداری قرار داد.
به‌عنوان‌مثال دانشجویان با کمک تمامی سازمان‌هایی که با بتن سروکار دارند، بتنی را تهیه نموده که مختصِ قم باشد. بر اساس معادن موجود و بر اساس درصدهای اختلاط مختلف این بتن را برای کاربری‌های مختلف تهیه و دوام آن را تعیین نمود. درواقع چند دانشجو از طرف آن سازمان که قصد ساختِ یک پروژه را به‌صورت عملی دارند، تأمین مالی شده و بودجه به آن‌ها اختصاص دهند تا آن‌ها پایان‌نامه خود را به‌صورت واقعی (و نه فرضی و تخیلی) انجام داده و از نتایج ِکار آن استفاده‌ی عملی شود که این خود باعث انگیزه مضاعف در آن دانشجوها نیز خواهد شد.
جنابعالی به‌عنوان یک کارشناس و صاحب‌نظر در حوزه علمی ساختمان، چه پیشنهادی به علاقه‌مندان و همراهان این حوزه دارید؟
در حال حاضر بسیاری از افراد گله دارند که صنعت ساختمان در دوره رکود به سر می‌برد و بسیاری از مهندسین بیکار هستند که اگر این موضوع صحت داشته باشد، بهترین فرصت برای آموزش‌های عملی است. یعنی مثلاً عملیات خم‌کاری میلگرد را به‌صورت عملی انجام داده و یا بتن‌ها را داخل قالب ریخته و ... تا زمانی که بازار رونق پیدا کرد، بتوان از تمامی تجربیات عملیِ خود بهره برد.
هم‌اکنون سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای دوره‌های رایگانی در رشته‌های عمران ، تأسیسات برق و مکانیک برگزار می‌نماید و در این بازار به‌اصطلاح کساد، بهترین فرصت است که در این دوره‌ها شرکت نموده و بسیاری از مطالب را به‌صورت عملی آموزش دید.
به‌هیچ‌عنوان به جزوه و یا کتابی که در دانشگاه‌ها مطالعه کردید اکتفا نکرده و هرروز بر اطلاعات علمی و عملی خودتان بیفزایید و بدانید که برگ برنده‌ی شما، اطلاعاتِ شماست و خودتان، راهِ پیشرفت خود را می‌سازید.
جهت کسب اطلاعات به‌روز درزمینهٔ بازار ساختمان‌سازی و مقاطع فولادی می‌توانید مطالب موجود در بلاگ آهنگر را مطالعه نمایید.